هنگامی که در سال ۱۹۱۳ مسجد سن پترزبورگ در روسیه افتتاح شد؛ بزرگ ترین مسجد در اروپا محسوب می شد، با مناره هایی به ارتفاع ۹۴ متر و گنبدی جذاب که ۳۹ متر ارتفاع دارد. این مسجد در مرکز شهر سن پترزبورگ و در ساحل رودخانه واقع شده، گنبد لاجوردی رنگ آن از روی پل تثلیت بر روی رودخانه نوا ( روسیه ) قابل رویت می باشد. این مسجد بزرگ، می تواند پذیرای پنج هزار نمازگزار روسی باشد.
در نزدیکی نیروی دریایی روسیه قرار گرفته است. این کلیسا در سال ۱۸۱۸ در روسیه و در شهر سن پترزبورگ ساخته شده است و بزرگ ترین کلیسای ارتودوکس شرقی در زمان تکمیل و یکی از جاذبه های شهر سن پترزبورگ و روسیه است. گنبد این کلیسا با ۱۰۱/۵ متر ارتفاع، سومین گنبد بلند در دنیا است. مردم برای دیدن چشم اندازی زیبا از شهر به بالای این کلیسا می روند، از روی گنبد آن می توتنید منظره بسیار زیبایی از شهر را پیش چشم داشته باشید، البته برای کسانی که مایلند از سیصد پله بالا بروند.
این کلیسا به سنت اسحاق از دالماتیا اختصاص داده شده که شخصی مقدس و حامی پطر کبیر بوده که در روز جشن به دنیا آمده است.
این کلیسای زیبای روسی که با چندین مناره و گنبد کوچک به سبک سنتی ساخته شده، در نقطه ای قرار دارد که سزار الکساندر دوم در سال ۱۸۸۱ ( روسیه ) در آن خودکشی کرد. داخل آن علاوه بر داشتن نقاشی های متعدد به طرز بسیار استادانه ای توسط ۶۰۰۰ کاشی، تزئین شده است.
نمای بیرونی آن به سبک نئو کلاسیک و بسیار زیبا می باشد و نمای داخل نیز به طرز جالبی آراسته شده است. مقبره ژنرال میخائیل کوتوزوف قهرمان جنگ سال ۱۸۰۱۲ با ناپلئون، در آنجا واقع شده است.
در انتهای شرقی خیابان نوفسکی نزدیک رودخانه نوا قرار گرفته است. گورستان تیخویینگ نیز در این مکان واقع شده که آرامگاه های آهنگسازان مشهور جهان همچون چایکوفسکی، ریمسکی-کورساکوف، موزرگسکی و بورودین و نیز نویسندگانی چون فئودر داستایوفسکی و سایر اشخاص معروف روسی را در خود جای داده است.
موزه ارمیتاژ (Hermitage Museum) واقع در سن پترزبورگ روسیه ، با ۳ میلیون اثر هنری (که البته همه به طور همزمان نمایش داده نمیشوند)، یکی از بزرگترین موزه های جهان و از قدیمیترین گالریهای هنری و موزه های تاریخ و فرهنگ بشری در جهان است.
بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است.
مجموعه عظیم ارمیتاژ در شش بنا به نمایش گذاشته شده است. بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزه ارمیتاژ شعبه هایی بین المللی در آمستردام، لندن و لاس وگاس نیز دارد. از جمله هنرمندانی که آثارشان نقاط قوت مجموعه هنر غرب در موزه ارمیتاژ هستند، میتوان به میکل آنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، ون دایک، رامبراند، رودن، مونه، سزان، ون گوگ، گوگن و پیکاسو اشاره کرد.
البته این موزه مجموعه آثار متعددی دارد که از جمله آنها میتوان به نشانها، البسه و جواهرات سلطنتی، مجموعه متنوعی از جواهرات ساخته فابرژه (Fabergé) و بزرگترین کلکسیون موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد.
در سال ۱۷۶۴، کاترین کبیر با خرید بیش از دویست نقاشی در اروپا، جمع آوری این مجموعه مشهور را آغاز کرد. سفرای روس در پایتختهای بیگانه مامور یافتن بهترین مجموعه های هنری ارایه شده برای فروش- مانند مجموعه های برول (Brühl) سیاستمدار ایالت ساکسونی (Saxony) آلمان، کروزا (Crozat) ، کلکسیونر فرانسوی و گالری والپول (Walpole) در انگلستان –بودند. کاترین کبیر، گالری خود را (my hermitage) (گوشه عزلت یا خلوتگاه خود) مینامید زیرا تنها افرادی انگشت شمار اجازه ورود و تماشای آثار موجود در آن را به دست می آوردند.
او در یکی از نامه های خود با تاسف چنین گفته است:” تنها موشها و من میتوانیم تمام این [زیباییها] را تحسین کنیم.” کاترین تئاتر خصوصی خود را که در نزدیکی گالری و در طی سالهای ۱۷۸۳ و ۱۷۸۷ ساخته شده بود نیز، ارمیتاژ مینامید.
به تدریج، کلکسیونهای سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونان و سیت که در طی حفاریهای انجام شده در پرشچپینا (Pereshchepina)، پازیریک (Pazyryk) و دیگر مقابر باستانی که در جنوب روسیه یافته شده بود، غنی تر شد. به این ترتیب ایجاد یکی از غنی ترین مجموعه های طلای باستانی آغاز شد. این مجموعه اکنون شامل بخش قابل توجهی از گنجهای تروا است که توسط هاینریش اشلایمن (Heinrich Schliemann) کشف و از زیر خاک خارج شد و در سال ۱۹۴۵ توسط ارتش سرخ از موزه برلین ضبط گردید.
تزار نیکولاس اول برای جای دادن مجموعه در حال توسعه عتیقه جات یونان، روم و مصر از معمار سبک نئوکلاسیک آلمانی به نام لیو فون کلنز (Leo von Klenze) خواست تا بنای موزه عمومی را طراحی کند. این بنا که در سال ۱۸۵۲ برای بازدید عموم گشوده شد، به احتمال بسیار اولین گالری در اروپای شرقی است که از ابتدا به همین قصد طراحی و ساخته شده است.
همچنان که تزارهای روس به توسعه مجموعه هنری خود مشغول بودند، آثار متعددی از داوینچی، یان ون ایک (Jan van Eyck) و رافائل در ایتالیا خریداری شدند. بزرگترین مجموعه آثار رامبراند در جهان نیز متعلق به موزه ارمیتاژ است.
در طی انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷، موزه سلطنتی ارمیتاژ جزو اموال خصوصی اعلام شد. پس از ملی شدن مجموعه های هنری عمومی ملی، دامنه آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت. به خصوص ورود هنر مدرن از کلکسیونهایی چون مجموعه هنری سرگئی شکوکین (Sergei Shchukin) و ایوان موروزوف (Ivan Morozov) بسیار جالب توجه بود.
از جمله آثار اضافه شده به موزه میتوان از اکثر آثار سالهای اخیر گوگن، ۴۰ اثر سبک کوبیسم پیکاسو و آثاری مشهور از بزرگان هنر مدرن مانند تابلو ” رقص” La danse اثر ماتیس و “کافه شبانه” (Night Café) اثر ون گوگ اشاره کرد.
حکومت شوروی توجه چندانی به نگهداری از هنر “منحط طبقه بورژوا” نداشت. به دستور استالین تعدادی از با ارزشترین آثار موجود در موزه ارمیتاژ در خارج از کشور به فروش رسید. از جمله این آثار میتوان شاهکارهای بی رقیبی چون (Alba Madonna) اثر رافائل، “ونوس در مقابل آینه” (Venus with a Mirro) اثر تیشین (Titian) و”بشارت” (Annunciation) اثر ون ایک را نام برد.
بسیاری از این آثار که توسط اندرو ملون (Andrew Mellon) تهیه شد، اکنون هسته مرکزی گالری هنر ملی (National Gallery of Art) در واشنگتن را تشکیل داده است. از دیگر موارد از دست رفته موزه که البته موارد مشابه آنها یافت میشود میتوان به هزاران اثر هنری که از موزه ارمیتاژ خارج شده و به موزه پوشکین در مسکوو موزه های دیگری در سراسر اتحاد شوروی فرستاده شد اشاره کرد.
تعدادی از کلکسیونهای موزه نیز در طی محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم، هنگامی که ساختمان موزه به عنوان پناهگاه در مقابل حمله هوایی استفاده شد، قربانی بمباران شد.
این دوره غم انگیز در تاریخ موزه ارمیتاژ در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید. در این زمان دولت کوشش میکرد با انتقال دادن تعدادی از آثار هنری به موزه که در طی جنگ جهانی دوم توسط ارتش سرخ از آلمان تصرف شده بود، خسارات وارده را جبران کند. گرانقیمت ترین بخش این غنیمت جنگی نقاشیهای هنرمندان امپرسیونیست بود که از مجموعه های خصوصی طبقه ممتاز آلمان به دست آمده بود.
این نقاشیها تا سال ۱۹۹۵ که موزه آنها را در معرض دید عموم قرار داد، گمشده تلقی میشدند. به گفته دولت روسیه این آثار تنها میتوانند بخش کوچکی از خسارات جبران ناپذیری که تهاجم آلمان به میراث فرهنگی روسیه وارد کرده اند- از جمله تخریب کامل کاخها و باغهای پترهوف (Peterhof) و تزارسکو سلو (Tsarskoe Selo) را جبران کند. از طرفی دولت روسیه قانونی را تصویب کرد که به موجب آن بازگرداندن این آثار به صاحبان قبلی آن ممنوع اعلام شده است زیرا این افراد به خاطر تامین هزینه رژیم نازی گناهکار شناخته شده اند.
در سالهای اخیر، ارمیتاژ بیش از پیش توسعه یافته و عمارت ستاد فرماندهی را نیز در بر گرفه است و به انجام پروژه های بزرگی در خارج از کشور نیز پرداخته است که موزه ارمیتاژ گوگنهایم (Guggenheim Hermitage Museum) در لاس وگاس، اتاقهای ارمیتاژ در عمارت سامرست (Somerset House) در لندن و ارمیتاژ آمستردام در هلند از آن جمله اند.
مقامات موزه در ماه جولای سال ۲۰۰۶ اعلام کردند که ۲۲۱ فقره آثار کوچک مانند جواهرات، شمایلهای ارتودوکس، ظروف نقره و اشیائی با میناکاری فراوان از موزه به سرقت رفته است. ارزش این اشیاء که تا کنون یافته نشده اند، ۵۴۳ هزار دلار برآورد شده است.
سن پترزبورگ قطب اصلی حمل و نقل نیز می باشد . اولین خط آهن روسیه در سال ۱۸۳۷ در سن پترزبورگ احداث گردید، از آن زمان به بعد، سازمان حمل و نقل همگام با توسعه شهری پیشرفت نمود. سن پترزبورگ ، دارای سیسیتم وسیع راه و ترابری و مسیرها و خطوط آهن درون شهری می باشد و سیستم حمل و نقل عمومی کاملی شامل اتوبوس، تراموا و مترو در آن فعالیت می کنند. در این شهر برای انتقال مسافران، خدمات داخل رودخانه ای نیز با عملکردی موثر و نسبتا راحت، موجود می باشد.
سن پترزبورگ به واسطه تعداد بسیاری بزرگراه فدرال، مسیرها و راه آهن های ملی و بین المللی به سایر نقاط روسیه و کشورهای دیگر متصل شده است. فرودگاه بین المللی پولکوف، مسئولیت خدمت رسانی به اکثریت پروازهای ورودی و خروجی شهر را بر عهده دارد و در سال ۲۰۰۸ بیش از هفت میلیون مسافر از این فرودگاه تردد کرده اند.
راه آهن: امروزه این شهر، مقصد نهایی شبکه خط درون شهری و برون شهری آن منطقه است و در آن، برای رفت و آمد میان بخش های فدرال، پنج پایانه راه آهن مختلف و تعداد زیادی ایستگاه راه آهن درون شهری وجود دارد. همچنین از سن پترزبورگ قطارهای به شهرهای هلسینکی – پایتخت فنلاند – و برلین پایتخت آلمان و جمهوری های سابق اتحاد جماهیر شوروی تردد دارد. راه آهن هلسینکی در سال ۱۸۷۰ به طول ۴۴۳ کیلومتر احداث شد و قطار آن روزی چند مرتبه در رفت و آمد است که هر بار حدود ۵ ساعت و نیم به طول می انجامد.
در سال ۱۸۵۱ خط آهن مسکو – سن پترزبورگ به طول ۶۵۱ کیلومتر افتتاح شد و امروزه سفر تا مسکو با آن ۴ ساعت و نیم زمان می برد. در سال ۲۰۰۹ ، راه آهن روسیه قطاری سریع السیر را در مسیر مسکو – سن پترزبورگ راه اندازی نمود. این قطار جدید که ساپسان نام دارد، مشابه قطار معروف زیمنس ولارو ( که مدل های متنوع آن در بسیاری از کشورهای اروپایی فعالیت کرده اند) می باشد. این قطار در تاریخ ۷ می (۱۷ اردیبهشت) ۲۰۰۹ با سرعت متوسط ۲۹۰ کیلومتر عنوان سریع ترین قطار روسیهرا به نام خود ثبت کرد.
امکانات هوایی: سن پترزبورگ دارای فرودگاه بین المللی پولکوف، و نیز سه فرودگاه کوچکتر باری و بازرگانی در حومه شهر می باشد. در سال ۱۹۳۱ فرودگاه کوچک پولکوف در جنوب شهر سن پترزبورگ ، شروع به فعالیت نمود. با توسعه این فرودگاه طی سال های مختلف و از سال ۲۰۰۷ به بعد، چهارمین فرودگاه پر تردد پس از فرودگاهای دومودوف، شری میتوو، و وینوکوف در مسکو شد. این فرودگاه با داشتن دو پایانه اصلی (یک پایانه داخلی و یک پایانه بیت المللی)، یکی از بزرگ ترین و مدرن ترین فرودگاه های روسیه محسوب می شود و در آن به طور منظم اتوبوس و مینی بوس های مختلف برای انتقال مسافران از فرودگاه به مرکز شهر فعالیت می کنند.
امکانات دریایی و رودخانه ای: سن پترزبورگ دارای بنادر مسافربری و باری در دهانه رودخانه نوا در خلیج فنلاند و دریای بالتیک است و نیز بندر گاهی با امکانات بیشتر از نوا و ده ها ایستگاه مسافربری کوچکتر در دو سمت سواحل رودخانه نوا دارد. همچنین سن پترزبورگ مقصد نهایی مسیرهای آبی ولگا – بالتیک می باشد. در سال ۲۰۰۴ پلی طویل به طول ۲۸۳۴ متر به نام پل ابوخوفسکی در سن پترزبورگ افتتاح شد. از ماه می الی اکتبر (اردیبهشت تا مهر)، قایق های موتوری مختلفی از جمله قایق های پر سرعت هیدروفویلد ، کار جابجایی مردم از مرکز شهر را به شهر های ساحلی چون کرونشتاد، لومونوسف، پیترگوف، سسترورسک و زلنوگروسک انجام می دهند.
حمل و نقل زمینی شهری و بین شهری: سن پترزبورگ دارای شبکه وسیع حمل و نقل عمومی ( اتوبوس، تراموا، و واگن برقی) و شبکه تاکسی رانی مارشاتکاس است که در چند صد مسیر خدمت می کنند. تراموا همواره اصلی ترین وسیله حمل و نقل عمومی سن پترزبورگ بوده است. در سال ۱۹۸۰ ، لنینگراد ( سن پترزبورگ ) بزرگ ترین شبکه تراموا در دنیا را داشت اما بسیاری از این خطوط تا سال ۲۰۰۰ از رده خارج شدند. اتوبوس ها، روزانه بیش از ۳ میلیون مسافر را در بسیاری از مسیرهای شهری و برون شهری جابه جا می کنند. در سال ۱۹۵۵ شبکه زیر زمینی سن پترزبورگ ، افتتاح شد و امروزه ۵ خط و ۶۴ ایستگاه دارد که هر ۵ پایانه نیز با یکدیگر مرتبط اند.
به علت حجم سنگین خودرو در مسیرهای اداری و مرکز شهر و در هنگام برف شدید در زمستان، ترافیک در شهر امری عادی است. بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰، در سن پترزبورگ ۶ حلقه راه کمربندی بهره برداری شد.شهر سن پترزبورگ در مسیری که کشورهای اسکاندیناوی شامل کشورهای نروژ، سوئد، دانمارک، فنلاند، جزایر ایسلند و فارو را به روسیه و اروپای شمالی متصل می سازد قرار گرفته است.
درود فراوان خدمت علاقه مندان سفر به روسیه و تمام افرادی که در تور روسیه ما ثبت نام کردند و کم کم آماده سفر به این کشور میشوند.امروز با توضیحاتی پیرامون جشنواره های کشور روسیه الخصوص شهر مسکو در خدمتتون هستیم .
این جشن دو هفته بعد از سایر کشورها، در هفتم ژانویه (دی) برگزار می شود. اختلاف زمانی به این دلیل است که روس های ارتودکس از تقویم سزار استفاده می کنند.
جشن ایام کریسمس روسی از ۷ ژانویه الی ۱۹ ژانویه (دی) این ماه است، که بین کریسمس ارتودکسی و اپیفنی (۱۹ ژانویه (دی)) برگزار می شود و رابطه نزدیکی با طالع بینی، سرودخوانی و سایر سنت های عید میلاد مسیح دارد. در روز تجلی عیسی مسیح، در نوزدهم ژانویه، شنا کردن در آب یخ بسته رودخانه برای برخی مسیحیان یکی از سنت ها می باشد
روز جشن کریسمس در ۱۹ ژانویه (دی) است که پدیدار شدن خدا به شکل انسانی یعنی به شکل عیسی مسیح را جشن می گیرند.
در آخر فوریه (اسفند) به مدت یک هفته تمام برگزار می شود و کارناوال های سنتی بسیاری برای سرگرمی تمامی سنین برپا می گردد که شامل موسیقی زنده، رقص، غذاهای دلچسب روسی و نمایشی از آتش بازی شبانه است.
۱۷ مارس (۲۷ اسفند) جشن هایی با ریشه ایراندی که بیشتر نقاط مسکو را در بر می گیرد و برجسته ترین رویداد در این روز، سرکشیدن پیمانه های لبریز از جینس (نوعی آبجو بسیار قوی ایرلندی) می باشد
از ۲۳ آوریل تا ۹ می (اردیبهشت)، روز مذهبی برای مسیحیان است، در عید پاک مراسم بسیاری در کلیساهای روسیه و مسکو از جمله کلیسای زیبای عروج عیسی مسیح برگزار می گردد.
اولین یکشنبه پس از عید پاک، زمانی است برای جشن گرفتن به خاطر فرا رسیدن بهار و گرم شدن هوا، ازدواج در این روز برای مردم مسکو یکی از سنت هاست.
اول می (اردیبهشت)، یاداور برخی از پیروزی های مهم روسیه می باشد، نظیر پیروزی هایی که در شهر استالینگراد در اطراف پارک پبودی مسکو که امروزه معروف به پارک پیروزی مسکو می باشد رخ داد. آتش بازی های شبانه این جشن بسیار تماشایی می باشد.
در اول می (۱۱ اردیبهشت) است که به عنوان روز جهانی همبستگی کارگران شناخته شده و این روز در مسکو تعطیل عمومی می باشد.
جشنواره رسمی، شامل انواع موسیقی زنده، رقص و اجرای تحسین برانگیز از گروه باله بولشوآ که سراسر ماه می (اردیبهشت- خرداد) برگزار می شود.
سراسر ماه می( اردیبهشت – خرداد)، جشن فرا رسیدن بهار است، هنگامی که بیشتر مردم مسکو خانه های خود را با انواع گیاهان و گل های تازه می آرایند.
۱۲ می (اردیبهشت)، معروف به رو.ز خودگردانی، تجلیل از روزی که روسیه استقلال خود را در سال ۱۹۹۰ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد. این روز تعطیل عمومی می باشد.
در ماه های جون (خرداد) و جولای (تیر) برگزار می گرددکه امروزه یکی از برجسته ترین رویدادهای کشور روسیه است و سابقه ای ۳۰ ساله دارد. در این جشنواره همه نوع فیلم کوتاه، بلند خارجی و مستندهای روسی به معرض نمایش گذاشته می شود.
۶ جولای (تیر) روزی تعطیل که همه در اطراف شهر آتش روشن می کنند و زوج های جوان به نشانه عشق و تعهدی که نست به یکدیگر دارند، از روی آتش می پرند.
از اواخر آگوست ( شهریور) تا آواسط دسامبر (آذر)، به مدت ۴ماه درون باغ هرمیتاژ برگزار می گردد. در این جشنواره، می توان از موسیقی اصیل و سنتی بسیاری از گروه های اروپایی استفاده کرد.
در روزهای آخر ماه آگوست (شهریور)، دوستاران اسب و سوارکاری برای بازدید نمایشگاه، به مسکو می آیند. اکوییروس، یک نمایشگاه تجاری برجسته مربوط به اسب و سوارکاری می باشد که در آن کلیه لوازم مربوطه به فروش می رسد.
نمایشگاه اصلی کتاب در روسیه است که همه ساله در ماه سپتامبر (شهریور) در شهر مسکو به مدت ۵ روز برگزار می شود. در آن مجموعه ای از بهترین ناشران بین المللی به معرض نمایش گذاشته می شود.
در اوایل سپامبر (شهریور)، جشنی در مورد پیدایش تاریخی شهر مسکو است که شامل جشن و سرور و بزم های متنوع خیابانی و در کنار آن اجرای کنسرتی رایگان در خیابان تورسکایا یولیتسا می باشد.
در اوایل سپتامبر (شهریور) برگزار می شود، نمایشی است از صنعت رو به رشد تبلیغاتی که در حال حاضر در روسیه فعالیت دارند.
در اوایل اکتبر(مهر)، به مدت ۸روز در استادیوم ورزشی المپیک برگزار می گردد. این مسابقات برترین رویداد در بازی های تنیس روسیه به شمار می رود.
در اواسط اکتبر (مهر)، که در آن موسیقی معاصر پاپ توسط هنرمندان هنرستان موسیقی بر گزار می گردد و کنسرت های متنوعی به معرض نمایش گذاشته می شود.
در اوایل نوآمبر (آبان)، روز یادآوری انقلاب تاریخی کمونیستی در اوایل قرن بیستم می باشد. جشنی پرشور و باشکوه در اطراف میدان سرخ مسکو و نزدیکی کاخ کرملین بر پا می گردد.
از دسامبر (آذر) تا فوریه (بهمن)، مردم برای سرسره بازی به سوی میادین گورکی می روند که صدای بلند موسیقی فضایی شاد و مرفهی را در آنجا به وجود می آورد.
این جشنواره همزمان با سایر جشنواره های زمستانی در سرتاسر روسیه می باشد.اما آنچه از اواسط دسامبر (آذر) تا اواسط فوریه (بهمن) در مسکو برگزار می شود، به علت امکانات بیشتر و شهرت مسکو، رویداد بزرگتری قلمداد می گردد. این جشنواره، از جشن ها و سنت های مرسومی همچون کریسمس روسی، سال نو روسی و اسویاتکی یا مراسم ایام کریسمس که رسما در طی تعطیلات زمستانی اجرا می گردند، سود می برد. چنانچه در این روزها به مسکو سفر کنید، بهره بردن از این جشنواره که به نوعی تجلیل از فرهنگ روسی محسوب می گردد بهترین راه برای لذت بردن از شهر مسکو به شمار می رود.
آخر دسامبر همراه با نمایش فیلم هایی است برای کودکان و خانواده ها در سینماهای مسکو.
۹۶ پارک و ۱۸ باغ در مسکو موجود می باشد که ۴تا از آنها باغ گیاهان دارویی می باشد. همچنین در مسکو ۴۵۰ کیلومتر مربع فضای سبز و ۱۰۰ کیلومتر مربع جنگل نیز می باشد. مسکو در مقایسه با سایر شهرهای هم طراز خود در اروپای غربی و آمریکا سرسبزتر می باشد. در مسکو ۲۷، پاریس ۶و لندن ۷٫۵ و نیویورک ۸٫۶ متر مربع به ازای هر نفر به طور متوسط پارک و فضای سبز وجود دارد.
یکی از اولین پارک های موجود در مسکو می باشد. این باغ، سرتاسر باغ غربی حصار کاخ کرملین، روبروی میدان مانژ را در برگرفته است. برجسته ترین ویژگی این پارک، چشم اندازی از برج کوتافیا مقابل کاخ کرملین است. در سال ۱۸۴۱ طبق طرح باو، در زیر برج مهمات میانی، یک غار مصنوعی ساخته شد. در و پنجره های مشبک آن یاداور پیروزی روسیه علیه ناپلئون می باشد. در سال ۱۹۶۷، آرامگاه سرباز گمنام را با مشعلی دائمی که آن را از سن پترزبورگ آورده بودند در این پارک ساخته اند.
این پارک را به افتخار ماکسیم گورکی نویسنده معروف، پارک گورکی نام نهاده اند، در سال ۱۹۲۸ تاسیس شده است. قسمت اصلی این پارک که در امتداد رودخانه موسکوا قرار دارد شامل سکوها، سرگرمی هایی برای کودکان، زمین های نرمش و تنیس، و سایر تسهیلات ورزشی می باشد. پارک گورکی، مورد علاقه عموم مردممسکو از تمام سنین است و زمستان ها، مکان مناسبی برای اسکیت روی یخ و نیز میزبان رقابت های مجسه یخی می باشد.
با مساحت ۴۰۸۰۰۰ متر مربع قدیمی ترین پارک در مسکو و محل اقامت امپراطوران سابق است که در قرن هجدهم در نتیجه تلفیق سه ملک پدید آمده است. این باغ، محل اجرای تئاتر سبز می باشد و یکی از بزرگ ترین آمفی تئاترهای روباز اروپاست که ۱۵۰۰۰ ظرفیت دارد.
این پارک در سال ۱۹۳۰ در شرق شهر به وجود آمده و با ۳۳۲ متر هکتار مساحت، یکی از بزرگ ترین و قدیمی ترین پارک های روسیه است. در این پارک یک فروشگاه به همین نام که انواع سوغاتی ها در آن به چشم می خورد و یک برکه نیز وجود دارد. بر روی این برکه قایق هایی برای کرایه وجود دارد. در برخی از تعطیلات آخر هفته، توسط سیرک دولتی مسکو اجراهایی در این مکان برپا می شود که ورودی آن رایگان است.
نام خود را از شکار شاهین که در گذشته در این منطقه انجام می شده، گرفته است.سوکولنیکی یکی از قدیمی ترین پارک ها در شمال شرقی مسکو است و مساحت آن ۶ کیلومتر مربع می باشد. معابری با با درختان غان، بلوط و افرا در آن دیده می شود که از حلقه مرکزی منشعب می شوند و در آن سوی پارک، در کنار برکه گوزن ها، منطقه ای پر پیچ و خم متشکل از مسیر های سبز دیده می شود.
اولین پارک ملی در منطقه مسکو است که با مساحتی بالغ بر ۱۲۶ کیلو متر مربع دارد و در شمال پارک سوکولنیکی واقع شده است. این پارک، شهر جنگل های همیشه سبز نیز نام دارد و در آن گوزن شمالی یافت می شود
مربوط به دانشکده علوم است که در سال ۱۹۴۵ در شمال مسکو بنا شده است و در نوع خود بزرگ ترین پارک اروپاست. این باغ، ۳۶۱ هکتار مساحت دارد و در مجاورت مرکز نمایشگاههای روسیه واقع شده است.
در سال ۱۹۵۸ تاسیس شد و معروفیت آن به خاطر نمایشگاهی دائمی از مجسمه ها و سنگ ها از باغ گل سرخ است.
از دیگر مکان های مورد علاقه مردم می باشد که مکانی برای تقریبا هزار گونه و نمونه مختلف با بیش از ۸۲۷۰ حیوان است. وسعت این باغ وحش در حدود ۲۱٫۵ هکتار است و هر ساله، و بیش از ۱٫۲ میلیون بازدید کننده دارد. این باغ وحش در سال ۱۸۶۴، توسط گروهی از دانشمندان زیست شناسی دانشگاه دولتی مسکو، تاسیس شده است. در سال ۱۹۱۷، این باغ وحش ملی شد و در سال ۱۹۲۲، مالکیت آن به شهر مسکو واگذار شد.
روی تپه پو کلونایا گورا قرار دارد. این پارک در اواسط دهه ۹۰ کامل شد و آخرین بازمانده از هنر و آیین سنتی شوروی است. پارک در اطراف تپه پو کلونایا تپه ای که در آن ناپلئون، هنگامی که مسکو توسط سپاهیانش دررسال ۱۸۱۲ محاصره شد و بیهوده در انتظار ورود به شهر بود واقع شده است، این پارک، سرگذشتی گره خورده با تاریخ جنگ های روسیه دارد. ابتدا در سال ۱۹۶۱ پارک پیروزی، بر روی زمینی با مساحتی بیش از ۹۸ هکتار قرار داشت. از دهه ۱۹۸۰، در این پارک موزه ای برای گرامیداشت پیروزی شوروی در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم ساخته شده است و ساختمان اصلی موزه بین سال های ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۵ تاسیس گردیده است، در تالار افتخارات این موزه، نقش های برجسته ای از ۱۲ شهر که در طول جنگ اتحاد جماهیر شوروی با آلمان شرکت داشتند و نیز اسامی چندین هزار قهرمان دیگر بر روی دیوارهایی از جنس سنگ مرمر وجود دارد. در طبقه پایین، تالاری به نام تالار یادآوری وجود دارد که شامل بخشی به نام کتاب های یادآوری ست که نام بیش از ۲۶میلیون نفر از مردم اتحاد جماهیر شوروی که در جنگ کشته شدند، گردآوری شده است.
پارک پیروزی و میدان فاتحان، از بخش های مهم موزه در فضای باز هستند. در دهه ۱۹۹۰، یک ستون سنگی با نوک هرمی با مجسمه ای از نیک – الهه پیروزی در یونان باستان – و سنت جرج و اژدهایش، به این پارک افزوده شد که طراح هر دوی آنها زوراب تسرتلی بود. ارتفاع آن ستون سنگی نوک هرمی دقیقا ۱۴۱٫۸ متذ است که هر ده سانتی متر آن بیانگر یک روز از جنگ است. در بین سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ یک کلیسای طلایی گنبدی شکل ارتودوکسی در بالای این تپه ساخته شد که در کنار آن مسجد یادواره – به یاد عده ای از مسلمانان روسیه که در جنگ جهانی دوم شرکت جسته و در راه دفاع از وطن خویش کشته شده بودند – و یک کنیسه یادبود هولاکو نیز افزوده شد.
نمای ظاهری مسجد که طراح آن الیاس تاجیوف، یکی از معماران مشهور مسکو است، بیان کننده سبک معماری مدارس مسلمانان شرق از جمله تاتاری، ازبکی و قفقازی است. در حال حاضر در کنار مسجد یادواره که زیبای خاصی را به چهره شهر مسکو بخشیده است، مدرسه علمیه و انجمنی دایر است.
این پارک که به پارک مجسمه نیز معروف است، در سال ۱۹۹۲ در شهر مسکو راه اندازی شد. در این پارک مجسمه هایی از افرادی که در طول جنگ و پس از آن جان خود را از دست داده اند، وجود دارد. این باغ در نزدیکی موزه ترتیاکوف واقع شده است.