درود فراوان به همه علاقه مندان سفر به روسیه .
به درخواست اعضای تور روسیه در سال های ۹۳ و ۹۴ و همچنین برای آشنای بیشتر اعضای تور روسیه در سال های آتی به بررسی شهر سن پترزبورگ می پردازیم.
جمعیت شهر سن پترزبورگ در سال ۲۰۱۰ حدود ۴۸۷۹۵۶۶ نفر گزارش شده است. سن پترزبورگ دومین کلان شهر روسیه پس از مسکو می باشد. میزان زاد و ولد به طور قابل ملاحظه ای کمتر از میزان مرگ و میر است. لذا سن متوسط جمعیت سن پترزبورگ به مرور افزایش می یابد، ۲۰ درصد از جمعیت را افرادی با سنین ۶۵ سال و مسن تر در بر گرفته اند و متوسط سن حدودا ۴۰ سال است. حدود ۸۵ درصد مردم در سن پترزبورگ، روس هستند، گر چه در این میان اقلیت های نژادی نظیر اوکراینی ها، بلاروس ها و مردم اروپای شرقی به تعداد قابل ملاحظه ای نیز وجود دارند. در سال ۲۰۰۱، حدود ۴۰ درصد از مردم سن پترزبورگ مسیحی ارتودکس روسی، و ۲۱ درصد، خود را به طور کلی مسیحی خواندند. تقریبا نیمی از ساکنین خود را بی دین معرفی کرده اند.
در تاریخ ۱ می (۱۱ اردیبهشت) سال ۱۷۰۳، پطر کبیر در جریان جنگ شمال، دژ سوئدی نینسکانس واقع در رود نوا را در اینگریا را تسخیر نمود. چند هفته بعد، در تاریخ ۲۷ می ۱۷۰۳، در پایین دست رودخانه، در جزیره زایاچی به معنای خرگوشدر سه کیلومتری خلیج، دژ پیتر و پل را بنا نمود، که اولین بنای سنگی و آجری در شهر جدید شد و به افتخار رهبر مقدس خود، نام آنجا را سن پیتر به معنای فرستاده نامید. به خاطر ارزشی که پطر برای فرهنگ هلند قائل بود، ریشه این نام به نظر هلندی می آید.
این شهر توسط کارگرانی از سراسر روسیه و نیز اسرای جنگی سوئدی، تحت نظارت الکساندر منیشکوف ساخته شد و بعدها به مرکز حکمرانی سن پترزبورگ تبدیل شد. در سال ۱۷۱۲ پس از عقد عهدنامه نیستاد در خصوص پایان دادن به جنگ با سوئد، پطر کبیر تزار روسیه پایتخت را از مسکو به سن پترزبورگ منتقل کرد.
انقلاب روسیه سال ۱۹۰۵ در سن پترزبورگ آغاز شد و به سرعت تمام ایالات روسیه را فرا گرفت. با شروع جنگ جهانی اول نام سن پترزبورگ به نظر آلمانی آمد، لذا در سال ۱۹۱۴ آن را پتروگراد نامیدند. در سال ۱۹۱۷، انقلاب فوریه شکل گرفت که مهر پایان بر رژیم سلطنتی زد و سرانجام با انقلاب اکتبر، ولادمیر لنین محاصره شهر پتروگراد را شکست و در آنجا به قدرت رسید. به علت قرار گرفتن این شهر در مجاورت مرز و وجود نیروهای ضد کمونیستی، بولشویک ها به دستور لنین در تاریخ ۱۲ مارس (۲۲ اسفند) ۱۹۱۸ مسکو را به عنوان پایتخت روسیه برگزیدند.
کشور استونی سعی کرد شهر را از چنگ بولشویک ها در آورد، اما در نهایت شخصی به نام لئون تروتسکی ارتشی از میان مردم تشکیل داد و آنها را به عقب نشاند. طی سال های ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۰ در شهر جنگ های داخلی برقرار بود و لذا به طرز چشمگیری از جمعیت کاسته می شد. در ۲۶ ژانویه (۶ بهمن) سال ۱۹۲۴، سه روز پس از مرگ لنین، پتروگراد به لنینگراد تغییر نام یافت. در سال ۱۹۳۵، نقشه ای عمومی طرح ریزی شد که به موجب آن، شهر باید از سمت جنوب وسعت می یافت و مرکز شهر می بایست در آنجا قرار می گرفت. استالین دستور داد در سهر جدید عمارتی برای ادارات دولتی با چشم اندازی بر خیابان موسکوفسکی بسازند و بدین ترتیب در زمان سلطنت شوروی، آن را مبدل به خیابان اصلی لنینگراد، نمود.
هنگام جنگ جهانی دوم، لنینگراد توسط نازی های آلمان و شورشیان فنلادی محاصره شد. این محاصره ۸۷۲ روزه – از سپتامبر ۱۹۴۱ تا ژانویه ۱۹۴۴ – به طول انجامید. محاصره لنینگراد یکی از طولانی ترین، مخرب ترین و کشنده ترین محاصره ها در تاریخ معاصر شهر های بزرگ می باشد. طی این محاصره به استثنای آذوقه هایی که از طریق جاده زندگی که از روی دریاچه لدوگا عبور می کرد، تامین می شد، شهر از هر گونه پشتیبانی محروم بود. بدین ترتیب، بیش از یک میلیون نفر از مردم شهر به علت گرسنگی جان خود را از دست دادند و بسیاری دیگر شهر را ترک کرده و یا فرار کردند و همچنین بعضی از افراد زنده مانده از اجساد برای تغذیه استفاده می کردند و شهر تا حد زیادی خالی از سکنه شد، ولی تسلیم نشد. طی این مدت شهر بارها بمباران شد و بسیاری از قسمت های آن تخریب شد. بید از آن شهر بازسازی و نوسازی شد. به طوری که مجددا به یکی از شهرهای زیبای اروپا تبدیل شد.
در ۱۲ جون (۲۲ خرداد) سال ۱۹۹۱ پس از فروپاشی شوروی و احیای مجدد روسیه در یک همه پرسی که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد، ۵۴ درصد از رای دهندگان خواستار بازگرداندن نام سن پترزبورگ بودند که این تغییر در تاریخ ۶ سپتامبر (۱۵ شهریور) ۱۹۹۱ رسما و قانونا انجام پذیرفت. هنوز در سن پترزبورگ در حدود ۸۰۰۰ بنای یادبود و آثار معماری وجود دارند اما از تعداد بسیاری از ساختمان های قدیمی و مرکز تاریخی شهر به درستی نگهداری نمی شود.